Üniversite sınavına hazırlanan bir öğrencinin arkadaşına dert yandığı üzüntülü bir ana tanık oldum geçenlerde. Hayatının çok karışık bir döneminde olduğunu, başını kapatmanın dinde her şey olduğunu sanarak kendisini kapanma konusunda baskı altına alan bir tarikat çevresinin bulunduğunu anlatıyordu. Kuran’ın içeriğiyle değil de şeyhlerin fetvalarıyla daha çok meşgul olan bu zihniyetin baskı ve düşünceleri öylesine etkili olmuş ki, zavallı öğrenci günah olacak diye yüksek sesle gülmekten bile korkar hale geldiğinden bahsediyordu. Bu durumdan önemli bir ders çıkarmıştım: biz inananların mücadelesinin bir bölümü bu “dinciler” diye tabir edebileceğimiz tarikatlara ve şeyhlere bel bağlayan, dini onların anlattığı şekilde anlayan ya da zanneden kimseler ve tarikat zihniyeti ile olmalıdır.
Allah, gönderdiği dinle hiçbir zaman kullarını sıkıntıya sokacak, onlara hayatı dar edecek değildir. O, sonsuz merhamet ve şefkat sahibidir. Dini yaşamak da, insanı hiçbir şekilde dünya hayatındaki helallerden (gülmek, espri yapmak, şarkı söylemek …) uzaklaştıracak değildir.
Dinimiz kolaylıklar dinidir ve elbetteki yaşanması inanlara ızdırap değil mutluluk verecektir. Araf suresinin aşağıdaki ayetinde Allah, güzel şeylerin helal pis şeylerin haram olduğundan ve dinimizin kurallarını uygulayanların sırtlarındaki ağırlıklardan (önceki tahrif edilmiş dinlerin koyduğu katı kuralların getirdiği ağırlıklardan) kurtulacaklarından bahseder.
Araf suresi 157:
Onlar ki, yanlarındaki Tevrat ve İncil’de yazılmış bulacakları ümmi peygambere uyarlar; o onlara iyiliği emreder, kötü ve çirkinden onları alıkoyar. Güzel şeyleri onlara helal kılar, pis şeyleri onlara yasaklar. Sırtlarından ağırlıklarını indirir, üzerlerindeki zincirleri, bağları söküp atar. Ona inanan, onu destekleyen, ona yardım eden, onunla indirilen ışığa uyan kişiler, kurtuluşa erenlerin ta kendileridir.
KAYNAK: www.diniyazilar.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder